در یک پیچ و تاب کنایه آمیز از لفاظی های خودخواهانه، جاکک اولچاک ، مدیرعامل غول دخانیات فیلیپ موریس اینترنشنال (PMI) به منبر رفته تا انجیل کاهش آسیب دخانیات را موعظه کند . درخواست جدی او از دولت‌ها در سراسر جهان برای تسریع پایان دادن به سیگار در ظاهر قابل ستایش به نظر می‌رسد ، اما با توجه به دخالت مداوم PMI در تولید و بازاریابی محصولات تنباکو، بوی ریاکاری به مشام می‌رسد.
اولچاک از مفهوم منسوخ کردن سیگار دفاع می کند، احساسی که بدون شک برای گوش حامیان سلامت خوشایند است. با این حال، او به راحتی از این واقعیت چشم پوشی می کند که شرکتش، علیرغم موعظه های «بدون دود»، هنوز هم به شدت به درآمد حاصل از محصولات سنتی تنباکو متکی است. در سال 2023، PMI نزدیک به 65 درصد از کل درآمد خالص خود را از همان سیگارهایی که Olczak ادعا می کند متعلق به موزه ها است، به دست آورد. ممکن است کسی استدلال کند که به سختی یک تعهد صادقانه به ریشه‌کنی تنباکو است.
استدلال مدیرعامل PMI به این پیش‌بینی بستگی دارد که جایگزین‌های بدون دود می‌تواند منجر به کاهش قابل توجه مرگ و میر ناشی از سیگار شود. با این حال، بیانیه او دارای رنگ و بویی از دستکاری است و از پوشش حمایت از سلامت عمومی برای پیشبرد دستور کار PMI استفاده می کند. استناد او به داده‌ها و روش‌های سازمان بهداشت جهانی به‌عنوان بستری برای استدلال‌اش، با توجه به موضع دیرینه سازمان بهداشت جهانی در برابر دخانیات به هر شکلی که باشد، چیزی جز غیرصادقانه نیست.
انتقاد اولچاک از سیاست‌های دولت مبنی بر ممنوعیت جایگزین‌های بدون دود، در حالی که فروش سیگار همچنان ادامه دارد، فاقد نکات ظریف متنی است. بله، سیگار مضر است، اما بیایید جایگزین های بدون دود را به عنوان بی ضرر اشتباه نگیریم. سیگارهای الکترونیکی و محصولات تنباکوی گرم شده ممکن است کمتر مضر باشند، اما بی خطر نیستند. آنها حاوی نیکوتین اعتیاد آور و مواد شیمیایی مضر هستند – با این حال Olczak به راحتی از این حقایق چشم پوشی می کند.
علاوه بر این، انتقاد او از اصل احتیاط – که از خودداری از اقدام تا زمانی که دانش کافی در دسترس است حمایت می‌کند – تحقیر پنهانی نازکی نسبت به فرآیند علمی سخت‌گیرانه را نشان می‌دهد. درخواست برای تسریع در پذیرش جایگزین‌های عاری از دود بدون درک جامع از اثرات بلندمدت سلامتی آنها در بهترین حالت عجولانه و در بدترین حالت خطرناک است.
همچنین شایان ذکر است استفاده انتخابی از مطالعات موردی برای تقویت موقعیت PMI است. داستان های موفقیت سوئد، ژاپن و بریتانیا، که در آن جانشین های بدون دود ظاهرا نرخ سیگار کشیدن را کاهش داده اند، باید با کمی نمک تلقی شوند. پویایی پیچیده استعمال دخانیات و ترک آن تحت تأثیر مجموعه ای از عوامل فراتر از در دسترس بودن صرف جایگزین های بدون دود است.
درخواست اولچاک از سازمان‌های ضد دخانیات برای «به‌روزرسانی تفکرشان» تلاش پنهان دیگری برای خاموش کردن انتقادهای معتبر است. نادیده گرفتن مخالفت با رویکرد PMI به عنوان “کور” تلاشی آسان برای کنار گذاشتن نگرانی های واقعی در مورد پیامدهای سلامت جایگزین های بدون دود است.
در پایان، فراخوان اولچاک برای پایان دادن به سیگار بیشتر شبیه یک مانور تجاری استراتژیک به نظر می رسد تا یک نگرانی واقعی برای سلامت عمومی. زمان آن رسیده است که PMI بازی هر دو طرف را متوقف کند و واقعاً متعهد به کاهش آسیب ناشی از تنباکو باشد. تا آن زمان، به اعلامیه‌های بدون سیگار آنها با شک و تردید قابل توجیه نگریسته خواهد شد .