در یک پیشرفت پیشگامانه، محققان روشی را برای بازسازی سلول های تولید کننده انسولین در پانکراس کشف کرده اند که به طور بالقوه انقلابی در درمان دیابت ایجاد می کند. این پیشرفت که توسط انستیتوی دیابت و قلب بیکر در استرالیا رهبری شد، شامل تغییر کاربری FDA
مطالعه بر دو دارو متمرکز است، GSK126 و Tazemetostat، در اصل برای درمان سرطان تایید شده است. این داروها آنزیم EZH2، یک تنظیم کننده کلیدی رشد سلولی را هدف قرار می دهند و با مهار این آنزیم، محققان توانستند سلول های مجرای پانکراس را برای تولید و ترشح انسولین در پاسخ به سطوح گلوکز، شبیه به سلول های β، برنامه ریزی مجدد کنند. این کشف به ویژه برای دیابت نوع 1 مهم است، جایی که سیستم ایمنی به اشتباه سلول های β را از بین می برد و نیاز به تزریق منظم انسولین برای مدیریت سطح گلوکز خون دارد.
تحقیق نشان داد که برای از سرگیری تولید منظم انسولین در نمونههای بافت افراد مبتلا به دیابت و بدون دیابت، در سنین مختلف، فقط 48 ساعت تحریک ناشی از دارو طول میکشد. با توجه به شیوع جهانی دیابت که تقریباً 422 میلیون نفر را تحت تأثیر قرار می دهد، این رویکرد نوآورانه جایگزین بالقوه ای برای نظارت و مدیریت مداوم سطح قند خون است. با این حال، تحقیقات هنوز در مراحل اولیه است و آزمایشات بالینی هنوز شروع نشده است.
این پیشرفت مجزا نیست. این بخشی از طیف گستردهتری از کاوشهای علمی در درمان دیابت، از جمله پیشرفتهای دارویی جدید و استراتژیهایی برای محافظت از سلولهای تولیدکننده انسولین قبل از تخریب آنها است. اپی ژنتیک سام ال اوستا، از مؤسسه قلب و دیابت بیکر، اهمیت این رویکرد احیاکننده را برای کاربردهای بالینی آتی برجسته میکند و بر نیاز به درک مکانیسمهای اپی ژنتیکی که چنین بازسازی را در انسان هدایت میکند، تاکید میکند. جزئیات کامل این تحقیق در Signal Transduction and Targeted Therapy منتشر شده است.