اداره آمار ملی ایتالیا روز جمعه فاش کرد که تعداد افراد بالای 100 سال در این کشور در سال گذشته به رکورد بالایی رسیده است، زیرا جمعیت ایتالیا در مقایسه با همتایان اتحادیه اروپا با سرعت بیشتری پیر می شود. ISTAT در گزارش سالانه خود فاش کرد که سهم جمعیت بالای 100 سال از آغاز قرن سه برابر شده است. تا ژانویه امسال، تعداد افراد صد ساله در ایتالیا تقریباً به 22000 نفر رسیده است که اکثریت آنها زن هستند. این افزایش تعداد صد ساله ها نشان دهنده روند رو به رشد افزایش طول عمر در جمعیت ایتالیا است.
در سوی دیگر طیف سنی، آمارهای اخیر رویترز حاکی از کاهش زاد و ولد است که به پایین ترین رقم تاریخی یعنی 393000 در سال 2022 رسیده است. این پایین ترین نرخ زاد و ولد از زمان اتحاد ایتالیا در بیش از 150 سال پیش است. ترکیبی از کاهش نرخ زاد و ولد و افزایش جمعیت سالمند، چالش جمعیتی قابل توجهی برای ایتالیا ایجاد می کند. ایتالیا از سال 2014 با کاهش مداوم جمعیت خود دست به گریبان بوده است. اثرات این کاهش جمعیت به ویژه در نیاز به حمایت و مراقبت از تعداد فزاینده افراد مسن احساس می شود.
تامین منابع و خدمات کافی برای رفع نیازهای جمعیت سالخورده به یکی از مبرم ترین چالش های کشور تبدیل شده است. ISTAT با تاکید بر روند پیری مداوم، خاطرنشان کرد که میانگین سنی در ایتالیا از 45.7 سال به 46.4 سال بین اوایل سال 2020 تا 2023 رسیده است. این تغییر نشان دهنده پیری پیشرونده جمعیت است که پیامدهایی برای بخش های مختلف مانند مراقبت های بهداشتی، رفاه اجتماعی دارد. و سیستم های بازنشستگی
با نگاهی به آینده، ISTAT افزایش 35 درصدی جمعیت بالای 80 سال از سال 2021 را پیش بینی می کند. پیش بینی می شود تا سال 2041 تعداد افراد در این گروه سنی از 6 میلیون نفر فراتر رود. این پیشبینیها بر تغییرات جمعیتی مهمی که انتظار میرود ایتالیا در سالهای آینده با آن مواجه شود، تاکید میکند و بر نیاز به سیاستها و استراتژیهای جامع برای رسیدگی به نیازهای جمعیت سالخورده تاکید میکند.
پیری جمعیت ایتالیا پیامدهای مهمی برای بهره وری و خدمات اجتماعی دارد. تحقیقات نشان می دهد که کاهش نیروی کار به دلیل پیری جمعیت می تواند منجر به کمبود نیروی کار و کاهش سطح بهره وری شود. کاهش مهارت ها و تجربه در نیروی کار می تواند مانع رشد اقتصادی شود. علاوه بر این، افزایش تعداد افراد مسن خدمات اجتماعی و سیستمهای مراقبتهای بهداشتی را تحت فشار قرار میدهد و نیازمند مراقبتهای پزشکی، حمایت طولانیمدت و منابع است.
بودجه و منابع کافی برای پاسخگویی به تقاضاهای رو به رشد جمعیت سالخورده و تضمین ارائه خدمات بهداشتی و درمانی با کیفیت و خدمات اجتماعی ضروری است. پایداری سیستم های بازنشستگی نیز نگران کننده است زیرا پیری جمعیت بر این برنامه ها فشار می آورد. با وجود نیروی کار کوچکتر که تعداد بیشتری از بازنشستگان را پشتیبانی می کند، ممکن است چالش هایی در تامین مالی سیستم های بازنشستگی وجود داشته باشد که نیازمند اصلاحات برای دوام طولانی مدت است.
علاوه بر این، برابری بین نسلی مورد توجه قرار می گیرد، زیرا نسل های جوان ممکن است بار حمایت از جمعیت سالخورده را از طریق مالیات و مشارکت به دوش بکشند. متعادل کردن رفاه افراد مسن با در نظر گرفتن تأثیر اقتصادی بر نسل های جوان بسیار مهم است. محققان و سیاستگذاران به کاوش استراتژیها برای رسیدگی به این چالشها و به حداکثر رساندن مزایای بالقوه مرتبط با پیری جمعیت ادامه میدهند.